Bir Öğrenci Bir Tam

Yurt dışına çıkmadan önce benim en çok kafamı karıştıran ve çözüm aramaya çalıştığım konulardan biri operatör konusuydu. Ailemle nasıl iletişim kurarım ya da acilen internete girmem gerekirse ne yaparım diye kafamda sorular vardı. Yurt dışında kendi internetinizi kullandıktan sonra gelen faturayı ödemek için bütün varlığınızı satmanız gerekebilir. Operatörlerin yurt dışı için sunduğu kampanyalar çok pahalı. Oradan bir hat almakta kısa süreli bir tatil için artı bir masraf demek. Yurt dışına çıktıktan sonra bütün bu düşüncelerimin ne kadar yersiz olduğunu anladım. Çünkü hiçbir şekilde internetsiz kalmıyorsunuz. Hostellerin hepsinde mükemmel çeken internet mevcut. Tren istasyonlarında da ücretsiz Wi-Fi hizmeti var. Hatta yolda yürürken bile bir sürü ücretsiz bağlanabileceğiniz Wi-Fi ağları ile karşılaşıyorsunuz. Ben Amsterdam'da sokakta ki bir bankta otururken annem ile görüntülü konuşmuştum. Ayrıca günde en az 2 kere ailem ile iletişim halindeydim. O yüzden internet konusunda

Biletlerimizi aldık, vizemiz de çıktı. Geriye InterRail boyunca yanımıza alacağımız gerekli eşyaları seçmek kaldı. Tabi  öncelikle bu seçtiğimiz eşyaları koyacağımız çantayı almalıyız. Sırt çantasını diğer malzemelerin birçoğunu almanızı tavsiye edeceğim Decathlon'dan ya da Taksim Halep Pasajı'ndan pazarlık yaparak uygun fiyata alabilirsiniz. İlk heyecan ile o da lazım olur, bu da lazım olur,bunu da alalım belki işimize yarar diyerek birçok gereksiz, belki de asla kullanmayacağımız ya da boşuna almış olmayayım diye kullanacağımız eşyalardan uzak durun. Ne kadar az eşya alırsanız o kadar iyi. Bu az eşyayı koymak için de tercih edebileceğiniz en ufak boy çantayı alın. Çünkü o sırt çantası ile belki o kadar uzun saatler yürüyeceksiniz ki sonradan aldığınız eşyalara lanet etmeyin. Benim kullandığım çanta 50 litreydi. Erkek arkadaşımınki 60+5 litre. Bu boyutlar fazla fazla yetti bize. Çantayı alırken çuval şeklinde olanlardan değil de bol fermuarlı, en alttaki eş

Yurt dışına çıkarken bizi en çok geren konuların başında "ya vize çıkmazsa" düşüncesi geliyor. Bir yerde şöyle okumuştum; vize başvurusu yaparken sunacağınız belgeler eksiksiz ve düzenli olduğu takdirde vizenin çıkmaması için bir neden yok. Konsolosluğun bizden ne istediğini çok iyi anlamamız lazım. Onlara ülkelerinde turist olduğumuzu ve bir süre sonra yurdumuza döneceğimizi ispatlamamız lazım. Bir başka deyişle ben senin ülkende para harcayacağım, gezeceğim ve sonra ülkeme geri döneceğimi kanıtlamamız gerekiyor. InterRail yapacak olanlar birçok ülkeye giriş-çıkış yapacakları için standart bir Schengen vizesine sahip olmalı. Bu vizeyi InterRail'ı başlatacak ve en uzun kalacağımız Schengen ülkesinden almalıyız. Araştırmalarım sonucunda Türkiye'ye en kolay vizeyi İtalya ve Polonya veriyormuş. İlk defa yurt dışına çıkıyorsanız bu iki ülkeyi tercih edebilirsiniz. Bir dip not daha eklemem gerekir ise eğer yeşil pasaportunuz varsa vize başvurusu yapmanıza gerek yok.

Yeni yerler görmenin, gördüğüm yerlerdeki insanlar ile birlikte o şehirlere karışmanın zevkini daha yeni yeni keşfediyorum. Gezginlik için daha yolun çok başındayım biliyorum ama yollarda hep yeni olmanın tadında kalmak isterim. Çünkü ilk defa deneyimlediğin şeylerin tadı damakta bir başka tat bırakır ve o keşfetme duygusunu en içten şekilde ancak o zaman yaşayabilirsin. Size söyleyebileceğim en önemli şey mazeretlerden uzak durun. Cesaretli olun. Çevrenizde ki birçok insan, hatta kendi aileniz bile karşı çıkacak isteklerinize. Çok abartılı bir şekilde yapamazsın edemezsin senler, paran yeter mi ki seninler, Euro da almış başını gidiyorlar, sendeki İngilizce sana yeter mi kiler, boş ver sen en iyisi bir tura katıllar... Bu cümleler böyle uzayıp gider eminim. İçinizde şanslı olanlarınız da vardır. "Tam destek, hep destek." O zaman işler belki biraz daha kolaylaşır. Eğer öyle değilse de çevrenizdeki negatif bütün yorumları, hatta içinizde oluşan bütün negatiflikleri bi

Belki de yaşanacak en güzel anlardan biri keşfetmek, gezmek için gittiğim bir yerin ertesi sabahında sanki oraya aitmişim, yıllardır orada yaşıyormuşum gibi hissetmek. Orada yaşayan insanlardan biriymişsin gibi yıllardan beri oranın marketinden alışveriş yapıyor, restoranlarında karnımı doyuruyorum gibi. Bir süre sonra konakladığım yere ev demeye başlıyorum. O kadar benimsiyorum ki otel odasına dönmeden önce; "hadi eve gidelim, geç oldu. Yarına enerji toplamamız lazım diyorum". Safranbolu'da geçirdiğimiz üç gün de farklı bir his oluşturmadı. Kente vardığımızda büyük bir merak, ayrıldığımızda derin bir hüzün. Ben Safranbolu'yu çok sevdim. 2-3 katlı evlerin göz kırpan pencerelerinin yanından geçerek arnavut kaldırımlarını adımlıyor,tarihin ve kent mimarisinin bir parçası oluyorsunuz. NASIL ULAŞILIR? Safranbolu'ya eğer özel aracınız yoksa otobüs ile ulaşmak en mantıklısı. Benim gibi İstanbul'dan gelecekseniz gece 1 gibi otobüse bindiğinizde sabahı